نکاتی دربارهی نمکهای رژیمی (نمک پتاسیم)
نمک رژیمی نمک بدون سدیم (کلرور پتاسیم)، محصولی است که نه تنها فشارخونیها، بلکه افراد سالم نیز این روزها آن را به هم توصیه میکنند؛ درحالیکه این توصیهها چندان هم بیضرر نیست.
مصرف این نمک معمولاً به افرادی که نارسایی قلبی و فشارخون بالا دارند، توصیه میشود اما مصرف آن در سایرین نه تنها بیمورد است؛ بلکه گاهی عواقبی نیز در پی دارد، زیرا به طور معمول بدن ما تا حدی به سدیم و پتاسیم نیازمند است. پتاسیم از طریق میوهها و سبزیجات جذب بدن میشود اما سدیم را باید از طریق نمک دریافت کنیم.
در صورتی که افراد سالم بدون هیچ مشکل خاصی بخواهند نمک پتاسیم (بدون سدیم) را جایگزین نمک معمولی کنند، در دریافت این ماده معدنی (سدیم) مشکل پیدا خواهند کرد و کمبود آن در بدن میتواند عوارضی در پی داشته باشد.
مزایا و معایب نمک رژیمی
همان طور که میدانید، نمک عامل افزایش فشارخون است و افزایش فشارخون نیز میتواند بر قلب تأثیر منفی بگذارد. به عبارت سادهتر، سدیم در مقادیر بالا سبب افزایش یافتن فشارخون میشود. وقتی فشارخون بالا میرود، عضله قلب نیز تحت تأثیر قرار میگیرد و فعالیتش بیشتر میشود.
در مبتلایان به نارسایی قلبی و فشارخون معمولاً توصیه میشود میزان مصرف سدیم (نمک) محدود شود تا فشارخون بالاتر نرود و در نتیجه قلب آسیب جدی نبیند. اما در مورد افراد مبتلا به نارسایی کلیه مصرف این نوع نمک بی فایده است. در واقع، باید گفت از آنجا که سدیم و پتاسیم هر ۲ از طریق کلیه دفع میشوند، مصرف این نوع نمک تأثیری ندارد و به طور کلی، هم سدیم و هم پتاسیم باید محدود شوند. حتی این گروه از بیماران بهتر است که مصرف میوهها و سبزیجات پتاسیمدار را نیز محدود کنند.
نمکهای پتاسیمی ضرر ندارند؟
همان طور که ذکر شد این روزها استفاده از نمکهای پتاسیم به جای نمکهای سدیم بین کسانی که رژیم غذایی کم نمک دارند یا فشارخونشان بالاست، رواج پیدا کرده است اما این افراد گمان میکنند جایگزین شدن سدیم با پتاسیم باعث از بین رفتن تمام زیانهای نمک میشود و میتوانند بدون دغدغه هرچقدر دلشان خواست، نمک بخورند؛ در صورتی که اصلاً اینطور نیست. با مصرف نمک پتاسیم، دریافت پتاسیم بدن بیشتر میشود و دریافت سدیم کمی کاهش مییابد. در شرایط طبیعی، سدیم مهمترین الکترولیت خارج سلولی و پتاسیم، مهمترین الکترولیت داخل سلولی است. وقتی میزان دریافت سدیم بدن بالا میرود، فشار اسمزی خارج سلول هم افزایش پیدا میکند و در نتیجه آب از فضای بین سلولی به فضای میان بافتی میرود.
این مساله میتواند پرفشاری خون و عوارض آن مانند بیماریهای قلبی- عروقی را در طول زمان به دنبال داشته باشد. از طرف دیگر، اگر میزان دریافت پتاسیم بدن هم بیش از اندازه بالا برود، فشار اسمزی به جای خارج سلول به درون سلول میرود و مشکلاتی را داخل سلول ایجاد میکند. میتوان گفت اگر محاسبه کلی در مورد دریافت به اندازه سدیم و پتاسیم وجود نداشته باشد یا هر کدام از اینها بیشتر از مقدار طبیعی مصرف شوند، میتوانند عوارضی را برای فرد به وجود آورند. شاید مصرف نمک پتاسیم برای افرادی که دچار پرفشاری خون هستند، بد نباشد اما اگر همین نمک پتاسیم هم به میزان نامتعادل مصرف شود و ذائقه بیمار را شور کند، مشکلاتی برای او به وجود خواهد آورد.
بدون دیدگاه